Να χαρώ ή να λυπηθώ;
Ας δούμε μία τυπική συζήτηση:
-Πέρασε το παιδί;
-Ναι, περάσαμε(!!!!)
-Πού;;
-Ηλεκτρονικών Μηχανικών στα Χανιά.
-Ααα, μμμ, μπράβο. Ε δεν πειράζει. Πόσο έγραψε; Κάτω από 10.000 μόρια μάλλον. Δεν πήγε και πολύ καλά. Τι λέει; Θα πάει;
-Θα δούμε!!!
-Γερό να είναι!!!
Τι συμπεράσματα βγάζουμε από αυτή τη συζήτηση;
Οι ταμπέλες
Οι πρώτες σκέψεις που κάνουμε είναι να κρίνουμε με ευκολία.
Σκεφτόμαστε:
α) Ανικανότητα. Αν ήταν καλός θα έπιανε Αθήνα. Λες και η ικανότητα κάποιου κρίνεται μέσα σε λίγες ώρες εξέτασης.
β) Η σχολή δεν είναι καλή γιατί με τέτοιους φοιτητές τί μάθημα να κάνεις;
γ) Εργασιακή αποκατάσταση. Θα βρει καλύτερη δουλειά π.χ. από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, παρά από ένα περιφερειακό Πανεπιστήμιο.
Αντικειμενικές δυσκολίες.
-Μεγάλο το κόστος διαβίωσης για τους φοιτητές και αδυναμία για τους γονείς να υποστηρίξουν σπουδές εκτός τόπου κατοικίας.
-(κάτι που είδαμε και μας παραξένεψε). Οι φοιτητές Δεν θέλουν να φύγουν από το σπίτι τους.
-Δεν αντιπροσωπεύει η σχολή τις επιθυμίες τους.
-Ζητήματα υγείας.
Συμβιβασμός ή έξυπνη κίνηση;
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι σε όλα τα επιστημονικά πεδία υπάρχουν πολλές αξιόλογες σχολές που δεν ξεπερνούν τα 10.000 μόρια.
Το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις σχολές αυτές βρίσκονται στην επαρχία, αναμφίβολα παίζει ρόλο στη διαμόρφωση των βάσεων. Τα μεγάλα αστικά κέντρα συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις των υποψηφίων.
Επίσης υπάρχουν σχολές που δεν έχουν αντίστοιχες και άρα δεν υπάρχει η δυνατότητα μετεγγραφής, όπως η σχολή Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στη Μυτιλήνη (Βάση: 8.790-ΕΒΕ: 8,31) ή η σχολή Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στη Καρδίτσα (Βάση: 9.005-ΕΒΕ:8,31), ή σχολή Ωκεανογραφίας και Θαλασσίων Βιοεπιστημών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Μυτιλήνη (Βάση:9.235-ΕΒΕ: 9,59) ή η σχολή Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής, Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο στο Ρέθυμνο (Βάση:8.350-ΕΒΕ: 8,31).
Οι σχολές με χαμηλές βάσεις ΔΕΝ στερούνται προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης. Οι απόφοιτοι αυτών των σχολών έχουν τις ίδιες δυνατότητες για μετέπειτα εξέλιξη όπως και οι υψηλόβαθμες.
Επίσης ο αριθμός των φοιτητών είναι σαφώς λιγότερος από τις αντίστοιχες υψηλόβαθμες σχολές των μεγαλουπόλεων, άρα η καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο θα είναι πολύ πιο ποιοτική.
Για πρόσληψη σε οποιαδήποτε θέση, ρόλο παίζει ο βαθμός πτυχίου και όχι η σχολή αποφοίτησης! Είναι στο χέρι κάθε φοιτητή να ενδιαφερθεί για τις σπουδές του και χωρίς την πίεση των Πανελληνίων εξετάσεων να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του.
Άρα αν εξαιρέσουμε τις αντικειμενικές δυσκολίες και τις ταμπέλες που μας αρέσει να βάζουμε, τότε ποιος είναι ο λόγος να μην επιλέξουμε μία χαμηλόβαθμη σχολή;
Συχνά η άγνοια για τις συγκεκριμένες σπουδές και τις προοπτικές τους, μας οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα.
Ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός, η καθοδήγηση, η σωστή πληροφόρηση, μπορεί να οδηγήσει σε σωστές αποφάσεις.
